In september 2008 is er bij mijn vader (62) tijdens zijn vakantie in Spanje asbestkanker geconstateerd.
Het begon met kortademigheid en uiteindelijk in het ziekenhuis aangekomen
bleek hij vocht achter zijn longen te hebben in het pleuravlies. bij onze gehele familie en vrienden stortte de wereld bijna in. Mijn ouders zelf waren met stomheid geslagen, en mijn vader dacht dat ze hem in de maling aan het nemen waren.
De mededeling vrijwel direct in Spanje was dat zijn levensverwachting nog ongeveer 12 maandan zou zijn. dit was exact 1 jaar na het afsluiten van zijn dienstverband,(de zogenaamde VUT regeling) van de ruim 35 jaar dat hij werkzaam is geweest bij "Verolme Botlek"de welbekende scheepswerf in Rotterdam-Botlek waar hij dus deze ziekte heeft opgelopen.
Inmiddels heeft mijn vader 4 behandelingen van Chemotherapie gehad en mocht gaan deelnemen aan een "experiment" in de Daniel den Hoed kliniek in Rotterdam. Dit experiment heeft hij voor getekend en het ging hier dan ook om een kijkoperatie van zijn rechter long welke heel veel gevolgen met zich mee kon brengen. Na zijn ondertekening zou hij worden uitgeloot in 2 groepen. t.w. Groep 1 de "beste" behandeling die er maar kon zijn, en groep 2 de beste behandeling en de kijkoperatie. De resultaten werden verder voor studiedoeleinden gebruikt, en er was totaal van niets een zekerheid tot iets van resultaat over bekend.
Omdat mijn vader (na ondertekening om mee te doen) volgens de doktoren niet stabiel genoeg meer was, uitzaaingen in zijn pleuravlies etc werd hij na zijn ondertkening (DE ENIGE HOOP OP DAT MOMENT VAN HERSTEL) alsnog uitgesloten voor dit experiment en werd hem kenbaar gemaakt dat hij therminaal patient nu is en dat hij verder alleen nog pijnbehandeling zou krijgen.
Begin maart las ik het blog van Bart Bothof met als titel Asbestkanker.
Bart schreef daar in dat hij iets had vernomen over de zogenaamde PROTONENVERSNELLERS. inmiddels ben ik daar dag en nacht verder in gaan zoeken en uiteindelijk aan de andere kant van de wereld uit gekomen in een ziekenhuis waar deze behandeling met versnellers gegeven wordt. Samen met mijn vader en moeder ben ik meegegaan en heb daar met eigen ogen mijn vader zijn eerste PIJNLOZE behandeling bijgewoond. de behandeling voor mijn vader komt op ongeveer € 40000,00 welke hij zelf in eerste instantie zal moeten voldoen. mijn vader ondergaat op dit moment verder nog steeds de behandeling en is nu 2,5 week verder waarvan 1.5 week protonenversnellerbehandeling. Tot nu toe kan ik kenbaar maken dat hij zeker niet achteruit aan het gaan is. In tegendeel zelfs, zijn pijnen zijn sterk verminderd en zijn nachtrust sterk verbeterd. Ook lijkt zijn conditie en wilskracht enorm gestegen te zijn. enkele voorbeelden: hij kon zich ongeveer 3 weken geleden geen houding meer geven van de pijn. Slapen ging zeer slecht, en hij kon nog amper 30 meter lopen omdat hij direct moest uitrusten daarvan (ondanks de diclofenac en paracetamol en slaappillen) Nu dus, 3 weken nadat zijn behandeling is begonnen slaapt hij weer geregeld volledige nachten, de pijn is sterk gereduceerd, en hij IS TOT NU veel actiever aan het worden weer, met af en toe dagen erbij dat hij een uur aan het wandelen is met mijn moeder. Deze informatie krijg ik dagelijks telefonisch door.
Ik wil dit stuk per se hier opschrijven omdat door diverse medici de hoop bij ons bijna was weggenomen hier in Nederland en destijds al in Spanje. Dit is en was NIET aanvaardbaar. Ik zeg niet dat mijn vader ooit volledig de oude weer gaat worden, maar wat ik voor nu kan zeggen is dat er veel meer hoop is gekomen en dat hij VOOR NU IN DIT PRILLE STADIUM VAN ZIJN BEHANDELING vooruitgang aan het boeken is.
Mijn broer en zus, ik en onze familie/vrienden zullen al enorm blij zijn op het moment dat onze geweldige vader en moeder de gelegenheid krijgen om na al die jaren keihard werken, 35 jaar huwelijk en 3 kinderen nog heel even van elkaar te mogen gaan genieten en van hun (klein) kinderen.
Mario A.Vermijs
Zoon van Jose A. Aparicio
Abonneren op:
Posts (Atom)